Lífið í nýjum litum

Nýja árið er í startholunum og það gamla er ekki alveg farið úr kerfinu okkar. Þessi tími í byrjun árs er tilvalinn til þess að skoða hvað gamla árið kenndi okkur og hvernig við viljum fagna lífinu á nýjan hátt þetta árið. Í hvaða átt viljum við vaxa og blómstra? 

Ég hef tekið eftir því að um leið og ég fer að gefa því gaum hvert ég vil fara og hvernig ég vil ganga eftir stíg lífsins þá opnast ýmsir gluggar og ég fer að sjá möguleikana. Sem ég kannski tók ekki eftir áður. Þegar ég hlusta þá fer ég að heyra tónlistina og sjá litina sem ég vil hafa í lífi mínu. Það er svo dýrmætt að gefa sér tíma og rými til að hlusta og horfa út um gluggana sem opnast. Við getum haft miklu meiri áhrif á líf okkar en við höldum. 

Þegar við búum okkur til ásetning þá erum við að virkja ákveðinn hluta af heilanum. Ef við ákveðum ekki hvað er mikilvægt þá velur heilinn tilviljanakennt og byggir niðurstöðuna á því hvernig okkur líður þá stundina og þeirri orku sem við höfum. Þetta getur verið stöðugt að sveiflast frá einni stund til annarrar. Ef við erum ekki með ásetning þá fer heilinn að hluta til á sjálfstýringu. Þá erum við alltaf að endurtaka þau mynstur sem við höfum vanið okkur á. Sjálfsstýringin heldur okkur í sömu venjum og við svipaðar hugsanir. 

Ég heyrði einu sinni samlíkingu sem mér fannst mjög gagnleg til að skilja betur hvernig ásetningur virkar. Ímyndum okkur að heili okkar sé eins og vel þjálfaður leitarhundur sem getur leitað uppi þá sem hafa villst í óbyggðum. Fyrsta skrefið er að bjóða hundinum að þefa af einhverju sem tilheyrði þeim sem verið er að leita að. Ef þessu skrefi er sleppt þá hleypur hundurinn stefnulaust um víðáttuna og staldrar við allt sem vekur áhuga hans. Ásetningur er eins og lykt, stefna sem þú gefur heilanum þínum. Að hafa engan ásetning er eins og að senda hugann stefnulaust út í óbyggðir lífsins. Mörg okkar lifum lífinu þannig og veltum því fyrir okkur af hverju við höfum tilhneigingu til að festast í sama farinu. Ásetningur er eins og leið til að gefa alheiminum stefnu og tilgangurinn okkar fyrir lífið. Að gefa okkar innri heimi tón til að syngja út frá. Ef við erum ekki skýr hver við viljum vera, hvert við viljum stefna verður hugur okkar eins og hundur sem rásar stefnulaust.

Þegar ég fer inn á við og skoða hvað skiptir mig máli, hvaða drauma og venjur ég vil vökva þá kem ég aftur og aftur að tækninni. Sjónvarp, tölvur, símar. Ég finn fyrir þörf fyrir að setja skjánotkun meiri mörk. Að gefa lífinu í öllum sínum litum meira rými og vægi. Það að vinna heima getur haft sína kosti en líka galla. Skilin milli heimilis og vinnu verða óljósari. Streitan eykst og verður ósýnilegri. 

Um leið og ég fer að horfa á lífið í nýjum litum þá fer undirvitundin af stað og færir mér nýjar lausnir og hugmyndir. Myndir af stærra lífi. 

Og þegar ég horfi út um nýju gluggana sé ég meira rými til að rækta sambandið við mig sjálfa og mína nánustu. Ég sé hvernig þakklæti og gleði stækka mig. Og tlfinningin fyrir að tilheyra stærri heild. Einhverju sem er stærra en daglega sjálfið mitt. Þegar ég stækka þá verða vandamálin minni og viðráðanlegri. Streitan verður að gjöf sem fær mig til að gera mitt besta. Hvað sérð þú út um þína glugga?

Guðrún Darshan, jógakennari, markþjálfi og hómópati

Andartak jóga- og heilsustöð

[e-mail]

 

 

 

Að vera nóg

Við erum öll að glíma við streitu á einhverjum sviðum. Einn af streituvöldunum í nútímasamfélagi er stöðug samkeppni. Að finnast við þurfa að standa okkur til að sýna að við séum einhvers virði. Við berum okkur saman við aðra, við það sem virðist vera að ganga vel hjá öðrum og förum að ímynda okkur að við séum ekki nóg. Við eigum það jafnvel til að upphefja okkur á kostnað annarra til að líða betur. Við erum mörg hver gjörn á að hvetja okkur sjálf áfram í lífsbaráttunni með sjálfsgagnrýni. Þessu fylgir að við förum að gera ómannlegar kröfur til okkar sjálfra og rífa okkur niður ef okkur finnst við ekki standa okkur nægilega vel.

Ég á mér innri rödd sem ýtir mér áfram getur verið harðari en nokkur yfirmaður. Oft finnst henni ekkert vera nógu gott sem ég geri. Tvíburasystir innri gagnrýnandans er frú Fullkomin. Hún gefur mér þau skilaboð að fullkomnun sé verðugt markmið, nauðsynlegt til að passa inn. Vandinn er bara sá að fullkomnun er ekki raunhæfur möguleiki og ef ég geng þann stíg þá er ég alein og verð að standa mig án stuðnings. 
 
Þegar ég gef mér tíma til að setjast niður með þessum háværu innri röddum og hlusta, þá fer ég að heyra meira meðvitað hvað þær eru að segja og hvað þær eru ósanngjarnar við mig. Þá á ég líka möguleika á að bjóða þeim að fá sér sæti og taka því rólega. Ég þarf stundum að benda þeim á þetta oft á dag. Þá get ég valið að hlusta á umburðarlyndari raddir innra með mér og allt í einu fær lífið annan lit. Ég get farið að hlusta eftir því sem skiptir máli í andartakinu. 
 
Kærleikur og mildi til sjálfrar mín færir mér friðsælt hjarta í gegnum storma lífsins. Þegar ég vel að elska sjálfa mig með alla þá veikleika og galla sem fylgja því að vera manneskja, þá eru verðlaunin aukið sjálfstraust og innri friður. Ég get sest inn í uppsprettuna í sjálfri mér. Kjarnann sem veit að ég er hluti af stærri heild. Og sem veit að ég er fullkomin alveg eins og ég er.

Guðrún Darshan jógakennari, markþjálfi og hómópati

Andartak jóga- og heilsustöð

[e-mail]

 

 

Að vera með því sem er. Hugrekki er líka að staldra við og hlusta

Nú er lífið að færast aftur í fastar skorður eftir ævintýri sumarsins. Eins og hægt er miðað við aðstæður. Þetta eru skrýtnir tímar og margt nýtt sem við þurfum að laga okkur að. Við vonum auðvitað öll að heimurinn komist aftur af stað og geti farið að rísa upp úr öldudalnum. Á sama tíma væri óskandi að við gætum fundið leið upp úr dalnum sem fær okkur til að lifa meira í sátt og í takti við náttúruna og aðra jarðarbúa. 

Þegar lífið tekur svona stakkaskiptum eins og undanfarna mánuði þá fáum við um leið það verkefni að skoða hvernig við tökumst á við breytingar. Lífið er alltaf að breytast. Við verðum foreldrar, börnin okkar fara að heiman, við missum okkar nánustu, við missum vinnuna og þurfum að lifa í óvissu um óákveðinn tíma, við eldumst og þurfum að læra að hlusta á það. Í okkar menningu er ekki mikil áhersla á að kenna okkur að takast á við og heiðra breytingar. Að gefa okkur tíma til að syrgja það sem var svo við getum umfaðmað það nýja. Að hlusta á það hvað gerist innra með okkur. Það er mjög verðugt verkefni að þjálfa þennan vöðva og geta tekist á við álag og breytingar af æðruleysi.

Þegar við gefum okkur tíma til að hlusta þá mætum við mismunandi hlutum eða stöðum í okkur sjálfum sem eru allir með sínar þarfir og toga okkur í margar áttir. Þegar allt er að breytast eins og núna getur ótti farið að gera vart við sig. Áhyggjur og kvíði eru form af ótta. Svo er kannski annar hluti sem knýr okkur áfram. Hann gæti verið með langan lista af verkefnum í eftirdragi og vill helst að við klárum þau strax. Enn einn hluti sem við eigum mörg sameiginlegan er innri gagnrýnandinn. Rödd innra með okkur sem er ötul við að rífa okkur niður eða kalla eftir fullkomnun. Sem finnst ekkert vera nógu gott sem við gerum. Þegar við hlustum dýpra getum við farið að eiga samtal við þessa hluta af okkur og gefa þeim rými til að tjá sig á heilbrigðari hátt svo lífið verði litríkara og þessir ýmsu hlutar okkar geti farið að syngja saman og lifa í meiri samhljóm.

Þegar ég hlusta fer ég að taka eftir því hvernig sólin glitrar í skýjunum. Hvernig andardrátturinn býður mér að finna lífið í allri sinni dýpt. Hann býður mér að slaka á öxlunum og faðma það sem er. Líka gagnrýnandann sem vill að eitthvað komist í verk. Og fæturna sem hvíla á jörðinni sem taka á móti stuðningi hennar. Þær segja mér að ég þarf ekki að kreista lífið til að eitthvað gerist. Jörðina sem gefur mér til kynna að ég er velkomin, að það er alltaf eitthvað sem er stöðugt undir fótunum. Líka þegar ég sé bara breytingar í kringum mig. Hún minnir mig á að gefa mér tíma til að næra sjálfa mig. Að hugrekki er ekki bara fólgið í að halda áfram í gegnum erfiðleikana. Hugrekki er líka að staldra við og hlusta.  

Jóga hefur kennt mér að hlusta og finna fyrir lífinu í gegnum storma lífsins. Að vera til staðar fyrir það sem hreyfist innra með mér. Jóga er sérstaklega gagnlegt ef við erum stirð og stíf. Og þegar við eigum erfitt með að slaka á og hægja á okkur. Þegar við gerum jóga í flæði, á hreyfingu með andardrættinum, þá finnum við hvernig við komumst smátt og smátt í meiri takt við okkur sjálf. Við förum að tengja við við einhvern djúpan kjarna í okkur. Í jóga erum við nefnilega ekki að nota líkamann til að komast inn í mismunandi jógastöður heldur að nota jógastöður til að komast inn í líkamann.

 

Guðrún Darshan jógakennari, markþjálfi og hómópati

Andartak jóga- og heilsustöð

[e-mail]

 

Þögn hjartans

Ég glími við hugann minn alla daga. Hann er stundum eins og sólargeisli sem lýsir upp alla mína dimmustu kima. En það er bara stundum. Þess á milli er hann alls konar. Stundum rásar hann um allar trissur og engin leið að hemja hann. Þá á ég erfitt með að halda athyglinni við eitthvað eitt. Þá er ég líka stundum fljót að sjá það neikvæða í lífinu. Og hætti að njóta þess að vera með því sem er. Hætti að vera til staðar og er með hugann annars staðar. Samt er þetta annars staðar ekki til. Svo hvar er hugurinn þá? Í framtíðinni, að hafa áhyggjur af einhverju. Eða hann er að bregðast við einhverju sem hann heldur að sé mikilvægara en líðandi stund. Hann er alla vega ekki með mér.
 
Hugurinn er skrýtið fyrirbæri. Hann er öflugasta tækið sem við eigum til og getur fært okkur velsæld og hamingju. Hann getur líka orðið eins og villidýr í ham sem við ráðum engan veginn við. Til þess að ráða við hugann hefur mér fundist gagnlegt að læra að horfa á hugann. Virða hann fyrir mér án þess að gleyma mér alltaf í innihaldi hugans. 
 
Við sem lifum í hinum vestræna heimi höfum tilhneigingu til þess að vera alltaf með hugann virkan. Það má segja að við séum með einhvers konar fíkn í hugsanir. Við erum búin að gleyma því hvernig það var að lifa án orða. Þess vegna finnst okkur notalegt að vera nálægt dýrum og litlum börnum. Þau búa yfir þessum eiginleika að vera tengd líkamanum og verund án orða, án hugsana. Þegar við göngum í náttúrunni eða vinnum í garðinum okkar þá fáum við tækifæri til að ganga inn í þennan innsta kjarna, þennan helgidóm í okkur sjálfum, án orða.
 
Jógaiðkun og hugleiðsla hjálpa mér að komast nær kjarnanum. Uppsprettuna sem nærir mig, færir mér lífsgleði og tilgang. Ég styrki hæfileikann til að vera til staðar fyrir sjálfa mig og aðra. Dagleg hugleiðsla er minn besti vinur. Ég myndi ekki vilja vera án hennar. 

Guðrún Darshan jógakennari, markþjálfi og hómópati

Andartak jóga- og heilsustöð

[e-mail]

Vinátta í raun

Þegar lífið ögrar mér á einhvern hátt - þegar ég lendi í erfiðleikum eða óvæntum áföllum þá á ég alltaf minn besta vin, sem er jógaiðkunin mín. 
 
Ég játa það samt að þó þessi vinur minn sé alltaf til staðar þá á ég það til einstaka sinnum að gleyma honum. Þetta getur einmitt gerst þegar ég þarf mest á honum að halda. Þegar álagið er mest. Þá fer ég að reyna að gera allt sjálf og berjast í gegnum skaflana. Ég verð þá stundum mjög hörð við sjálfa mig og gef mér ekki mikið hrós eða hvatningu. Ég veð áfram frekar stefnulaust og og það fylgir því stundum eirðarleysi og einbeitingarskortur sem gerir það að verkum að ég kem ekki nærri eins miklu í verk og ég myndi vilja. Sem aftur verður til þess að ég verð enn harðari við sjálfa mig. Svo loksins rennur upp fyrir mér að ég hef gleymt að hugleiða í nokkra daga í öllu álaginu. 
 
Þá loksins mæli ég mér mót við þennan besta vin minn og það er ótrúlegt hvað hann hefur djúp og hraðvirk áhrif á mig. Hugurinn byrjar að kyrrast og finna betri einbeitingu. Ég fer að hlusta meira eftir því sem innri röddin mín hefur að segja. Ég verð glaðari og sáttari og fer að njóta meira þess sem ég er að gera. Ég sef betur. Og ég fer að gefa mér tíma fyrir vini mína. 

Þetta er auðvitað ekki alveg svona einfalt. Ég þarf líka að halda áfram að passa að setja vinnunni minni mörk og vanda mig í samskiptum. Ég þarf sjálf að velja að gefa mér tíma fyrir vini mína og ég þarf að velja að taka jákvæða afstöðu til sjálfrar mín og annarra. Það breytist ekkert nema ég velji sjálf að virkja styrkinn minn. En jógaiðkunin mín og hugleiðslan hafa svo sannarlega stutt mig á þeirri leið. Þessi stund sem ég á með sjálfri mér daglega gefur mér færi á að eiga stund með sjálfri mér og rifja upp hvað er mikilvægt.
 
Jóga og alveg sérstaklega regluleg hugleiðsla hefur hjálpað mér að dýpka tenginguna við minn innsta kjarna og upplifa eigin innri styrk. Styrk sem kemur ekki frá huganum, ekki frá líkamanum, ekki frá því sem ég veit og ekki frá því sem ég á. Styrkurinn minn kemur frá miklu dýpri stað í mér sjálfri. Með því að rækta og virkja þennan stað í mér þá verð ég sterkari og nærðari sem manneskja.

 

Guðrún Darshan jógakennari, markþjálfi og hómópati

Andartak jóga- og heilsustöð

[e-mail]

Dansandi, litríkur sprengiásetningur

Nýtt ár markar ferskt upphaf fyrir óskir og drauma. Það er líka tilvalin stund til að horfa yfir farinn veg og taka eftir því sem við getum verið þakklát fyrir.

Mér finnst gott að byrja árið á því að fara inn á við og skoða hvert ég vil stefna og hvað skiptir mig máli í lífinu. Áramótaheit eiga það til að sitja aðeins of nærri fullkomnunarpúkanum. Stundum hef ég strengt áramótaheit út frá einhverju sem mér fannst vanta, eitthvað sem mér fannst að ég þyrfti að laga. Einhver hluti af mér ákvað að einhver annar hluti af mér væri ófullkominn. Og þyrfti að breytast. Þessi nálgun á sjálfa mig varð yfirleitt til þess að þessi hluti af mér sem átti að breytast fór í uppreisn. Og ekkert breyttist.

Ég ákvað að leggja áramótaheitin til hliðar og velja í staðinn að búa mér til ásetning. Ásetningur er eins og leiðarljós. Vörður sem geta vísað mér veginn í gegnum árið. Minnt mig á hvað það er sem skiptir mig máli. Og gefið mér tilgang.

Það er mikilvægt að setja sér markmið. Án þeirra verðum við stefnulaus. En markmið geta stundum orðið eins og langur listi af einhverju sem við ætlum að gera. Koma í verk. Ásetningur snýst meira um gildin mín, um það hver ég vil vera og hvernig ég vil lifa. Hann minnir mig á að njóta ferðarinnar. Að vera í stað þess að gera.

Ég gerði mér það að ásetningi um þessi áramót að sýna sjálfri mér og öðrum kærleika og umburðarlyndi. Að gefa gagnrýnandanum innra með mér frí. Bjóða honum að sitja í aftursætinu. (Hann heitir öðru nafni "Ótti"). Að velja það sem hjartað mitt þráir í stað þess að velja það sem ég held að aðrir ætlist til af mér. Og ég ákvað að gera sköpun og skapandi tjáningu að einni af vörðunum mínum fyrir þetta komandi ár. Ófullkomna gleðisköpun. Þetta er því nokkurs konar dansandi litríkur sprengiásetningur með hættulegu ívafi.

Um leið og ég set niður vörður fyrir árið mitt þá þarf ég líka að setja þær inn á kortið mitt. Ég þarf að setja þær í samhengi við mitt eigið líf. Annars er hann bara orð og gæti átt það til að gleymast mitt í öllu amstrinu. Það hjálpar að skrifa hann niður og segja hann upphátt. Og ekki er verra að lita hann, syngja hann og dansa. Og síðast en ekki síst - að taka hann með mér inn í jógaiðkunina mína.

Til að ásetningurinn minn nái að festa rætur og blómstra er auðvitað mikilvægt að rækta jarðveginn sem ég sái honum í. Minn eigin huga. Ef ég er ekki með virkt samband við hugann þá er ég eins og stjórnlaust farartæki. Eins og þegar við keyrum í djúpum snjó. Þá lendum við inni í hjólfari og alveg sama hvernig við reynum að sveigja bílinn til og frá. Hann er eins og með sinn eigin vilja og eltir bara hjólfarið. Daglega hugleiðslan mín gefur mér þetta samband við hugann. Og hjálpar mér að brjóta upp hjólförin mín. Að velja hvort ég samsama mig með tilfinningum mínum og hugsunum. Að velja þakklæti. Að dansa í gegnum vörðurnar mínar og njóta þess að horfa á garðinn minn blómstra.

Í febrúar verður námskeiðið "Vökvaðu draumana þína" þar sem við setjum niður ásetning fyrir árið og búum til mandölu með ásetningi. Auk þess er að byrja hugleiðslunámskeið hjá okkur, líka seinna í febrúar. Og jógatímarnir okkar eru áfram á sínum stað. Nánar hér: Andartak. 

 

Guðrún Darshan jógakennari, markþjálfi og hómópati

Andartak jóga- og heilsustöð

[e-mail]

Að muna hver þú ert

Þegar ég hef mikið að gera kemur það fyrir að ég hætti að muna hvað ég er sterk og stöðug. Ég fer að samsama mig með streitunni og öllum þessum verkefnum sem verður að sinna NÚNA. En sem betur fer hef ég fengð góða þjálfun í jógaiðkuninni minni og þegar ég sest niður við að hugleiða man ég aftur “hver ég er”. Þessi stutta stund sem ég man - hjálpar mér við að takast á við álagið af meira æðruleysi. 

Þegar við búum við mikið álag, langvarandi eða skammvinnt og þegar við lendum í áföllum þá eru það eðlileg viðbrögð líkamans að fara í streituástand, að frjósa eða búa sig undir átök, líkt og það væri hættulegt dýr að ráðast á okkur. Við erum byggð til þess að lifa af og líkaminn setur allt sem hann á í það að hjálpa okkur út úr hættunni. Þetta er nauðsynlegur eiginleiki fyrir lífshættulegar aðstæður. En líkaminn gerir ekki greinarmun á lífshættu og álagi eða áfalli. 

Regluleg iðkun jóga og hugleiðslu hjálpar okkur að takast á við áföll og álag á áreynslulausari hátt. Með meiri meðvitund og nærveru með okkur sjálfum. Þegar áfallið eða mesta álagið er liðið hjá er mikilvægt að hafa réttu tækin til að komast aftur í jafnvægi. Að losa um líkamleg eða andleg “spor” sem eftir sitja eftir aðstæðurnar sem upp komu svo þau hafi ekki áhrif á heilsu okkar og andlega líðan í framtíðinni. 

Áhrifin sem stafa af streitu eru heilsufaraldur okkar tíma. Hæfileikinn til að bregðast við hættu er mikilvægur til að lifa af en þegar streita verður krónísk þá getum við þurft að takast á við heilsuvandamál eins og bólgur, háan blóðþrýsting, meltingarvandamál, andleg og tilfinningaleg vandamál. 

Það eru til ýmis konar form af jóga. Jóga nidra er markviss, umbreytandi djúpslökunariðkun. Í sinni enföldustu mynd, hjálpar jóga nidra að róa niður taugakerfið með því að kveikja á slökunarviðbragðinu og losa um spennu í líkama, huga og tilfinningum á kerfisbundinn hátt. 

Að virkja slökunarviðbragðið

Þegar streita kemur upp hækkar blóðþrýstingurinn, við förum að anda hraðar. Meltingarkerfið og önnur mikilvæg kerfi hafa ekki lengur forgang. Þetta er gagnlegt þegar við erum að glíma við hættulegar aðstæður en ef streituástandið varir í langan tíma getur það orðið að heilsuvandamáli. Dr Herbert Benson, sem setti fram heitið “slökunarviðbragð” sagði: “Bara það að sitja í rólegheitum, til dæmis að horfa á sjónvarp er ekki nóg til að snúa þessu ferli við. Það er nauðsynlegt að nota slökunartækni sem brýtur upp hugsanamynstrin okkar og dregur úr virkni drifkerfisins í taugakerfinu."

Slökunarviðbragðið er líkamlegt ástand djúprar slökunar sem breytir líkamlegum og tilfinningalegum streituviðbrögðum okkar. Þegar slökunarviðbragðið fer af stað þá slaknar á vöðvum, öndun okkar verður hægari og sömuleiðis hjartslátturinn og bruni líkamans og blóðþrýstingur lækkar. Slökunarviðbragðið snýr við “flótta- eða árásarviðbragðinu” og gefur öllum líkamskerfum færi á að stilla sig aftur saman og vinna sem heild.

Að þróa með sér vitni

Jóga og hugleiðsla kenna okkur að þróa með okkur hæfileikann til að vera eins og vitni að lífi okkar og bregðast ekki við hvað sem á dynur. Með þjálfun, förum við að geta nýtt okkur þennan hæfileika í daglegu lífi svo við getum hvílt betur í því sem kemur upp án þess að samsama okkur með aðstæðum eða viðbrögðum okkar. Þetta getur hjálpað okkur að horfast í augu við erfiðleika af meira jafnvægi og gefið okkur rými til að bregðast við ótta eða öðrum tilfinningum sem kunna að koma upp og geta átt rætur sínar í áföllum sem við höfum orðið fyrir eða erfiðum aðstæðum sem við höfum upplifað. Þannig getur hugurinn losað um hugsanir sem annars myndu sitja fastar innra með okkur. Hæfileikinn til að vera vitni er grundvallaratriði í jóga. 

Jafnvægi og heilun eftir áföll

Regluleg iðkun jóga og jóga nidra hjálpar okkur að endurforrita heilann svo við getum haldið jafnvægi jafnvel þegar erfiðleikar steðja að. Rætur margra líkamlegra, andlegra og tilfinningalegra vandamála er að finna í undirvitund okkar og dulvitund. Í jóga eru þessi fótspor í huga okkar kölluð “samskaras”. Ef við sinnum þeim ekki getur það haft áhrif á heilsu okkar, ákvarðanir og það hvernig við lifum lífinu. Þegar áföll eiga sér stað þurfum við oft að bæla tilfinningar og líkamlegar upplifanir til að komast í gegnum erfiðleikana. En ef þessar rætur eru ekki teknar upp geta þær valdið annars konar ójafnvægi og geta leitt af sér meira langvarandi vandamál. Eða þær geta leitt til ótta eða einhvers konar hindrana innra með okkur sem koma í veg fyrir að við getum verið alveg til staðar og notið lífsins. Hugleiðsla og jóga nidra hjálpa huganum að sleppa fortíðinni og um leið ímyndaðri framtíð. Nýleg rannsókn á jóga nidra sýndi jákvæð áhrif á fólk sem hafði lent í áföllum, sérstaklega áfallasttreitu (PTSD), og sömuleiðis við þunglyndi, kvíða, svefnleysi og krónískum sársauka. Með því að færa iðkandann inn í ástand þar sem hann er vakandi en um leið með virkar alfa bylgjur (slökunarbylgjur) og þeta bylgjur (draumbylgjur), fær iðkandinn tækifæri til að mæta minningunum í slökunarástandi og sleppa þeim. 

Að halda áfram eftir áföll

Eitt af lykilstigum í jóga nidra er kallað “Sankalpa” eða meðvituð endurtekning jákvæðrar staðhæfingar eða ásetnings þar sem hugurinn er í slöku og móttækilegu ástandi. Hugur okkar býr yfir eiginleika sem fær hann til að benda á allt sem getur skaðað okkur og halda okkur þannig öruggum. Eftir áföll er taugakerfið í uppspenntu ástandi og við það bætist að hugur okkar leitar stöðugt eftir mögulegum hættum. Margt sem hugurinn upplifir sem hættu er það ekki í raun. Þetta er oft orsökin að kvíða og þunglyndi sem eru algeng einkenni eftir áföll. Vitnið sem var nefnt hér að ofan er mikilvægur þáttur í að hjálpa okkur að sjá hlutina í stærra samhengi. Auk þess getum við “gróðursett” jákvæðan ásetning í vitund okkar í jóga nidra. Þessi ásetningur er eitthvað sem við tengjum við sem við viljum sjá vaxa og blómstra í lífi okkar. 

Við þurfum ekki að lifa við króníska streitu eða sitja uppi með afleiðingar erfiðra aðstæðna þó við lendum í langvarandi álagi eða áfalli. Jógaiðkun er mjög gagnleg leið til að gera okkur hæfari til að takast á við það sem lífið færir okkur og muna að við erum ekki áföllin okkar, álagið eða fortíðin. Jóga og jóga nidra getur hjálpað okkur við að virkja slökunarviðbragðið þegar við lifum við álag, þjálfa með okkur hæfileikann til aðv era vitni í lífi okkar og velja viðbrögðin, að halda jafnvægi. Að heila fótspor áfalla í lífi okkar og skapa von fyrir jákvæða og gefandi framtíð. 

 

Guðrún Darshan jógakennari, markþjálfi og hómópati

Andartak jóga- og heilsustöð

[e-mail]

 

Lífið í sínum mörgu litum

Við erum búin að vera að fjalla um orkustöðvarnar í jógatímunum okkar undanfarnar vikur. Þær eru mjög skemmtilegt viðfangsefni og eitthvað sem allir geta tengt við. Orkustöðvarnar eru eins og prismi sem við getum notað til að horfa á líf okkar og upplifun í mismunandi ljósi og litum. Og skoðað hvort við erum sátt á öllum sviðum.
 
Í jóga tölum við um orkustöðvarnar sem eins konar hringiður af orku sem eru dreifðar um líkamann. Aðalorkustöðvarnar eru stundum sagðar 7 og stundum 8. Hver orkustöð stendur fyrir ákveðið svið í lífinu og hver þeirra á sér sína tíðni, sinn lit. Allt sem við upplifum og hugsum í lífinu er skráð í frumurnar okkar og þessa bók lífs okkar má lesa út úr orkustöðvunum. Ef lífið setur okkur út af laginu þá endurspegla orkustöðvarnar hvar ójafnvægið liggur. Þetta innra jafnvægi hefur síðan áhrif á það hvernig við hugsum, á orkuna sem við höfum til að fylgja hugsunum okkar eftir og birta það sem við stefnum að.
 
Orðið Chakra (orkustöð) kemur úr sanskrít og þýðir “hjól” og þær  raða sér upp eftir hryggsúlunni. Neðstu orkustöðvarnar þrjár tilheyra efninu og hinar þrjár efstu eru orkustöðvar andans. Mitt á milli þessara tveggja heima er hjartastöðin. Eins konar brú á milli himins og jarðar. Uppspretta kærleika og tengingar.
 
Jóga getur hjálpað okkur að koma jafnvægi á öll þessi mismunandi svið í lífi okkar og gert okkur meðvitaðri um það sem upp á vantar.
 
Rótarstöðin er undirstaðan, ræturnar. Hún er eins og grunnurinn að húsinu þínu, rætur trésins. Húsið þitt þarf traustan grunn og réttan jarðveg til að geta verið griðarstaður og undirstaða fyrir gleðiríkt heimilislíf.
 
Rótarstöðin minnir okkur á að tengja við ræturnar og gefur okkur samband við kraftinn sem býr í okkur. Það hvort þú upplifir öryggi í heiminum er nátengt því hversu mikið öryggi þú upplifðir í æsku. Ef hún er í ójafnvægi gætum við upplifað að við tilheyrum ekki - eigum okkur ekki rætur sem næra okkur. Það getur líka birst í stöðugu óöryggi um lífsafkomu - svo við slökum ekki á - heldur erum alltaf með hugann við að lifa af eða erum í krónísku streituástandi. Eins getur ójafnvægi í rótarstöð birst í stöðugum veikindum og alls kyns kvillum.  
 
Önnur orkustöðin heitir “Svadistana” á sanskrít sem þýðir  sætleiki eða dvalarstaður sjálfsins. Hérna tengjumst við flæði - eða skorti á flæði, sköpunarorkunni og leikgleðinni. Og hæfileikanum til að takast á við breytingar. Gremja eða gleði.
 
Þriðja orkustöðin gefur okkur sjálfstraust og meltingareldinn. Kraftinn til að melta bæði matinn og allt sem við upplifum. Sjálfstraust gefur okkur tilgang og sterk þriðja orkustöð gerir okkur kleyft að setja okkur markmið og ná þeim skref fyrir skref.
 
Hjartastöðin heitir “anahata” á sanskrít sem þýðir “ósnortin / ósærð”. Hún minnir okkur á að undir öllu sem hefur sært okkur í lífinu býr tær staður innra með okkur, tært hjarta sem haggast ekki hvað sem á dynur. Við getum valið að halda í það sem særði okkur eða sleppa því. Það að sleppa er samt ekki alltaf auðvelt og getur þurft tíma og þolinmæði. Hjartastöðin er eins og bolli sem heldur utan um lífið. Þegar við vöxum í hjartanu þá stækkar bollinn og rúmar meira, bæði gleði og sorg.
 
Efstu þrjár orkustöðvarnar eru meira andlegs eðlis. Þær tengja okkur við aðra vídd innra með okkur og gera okkur kleyft að upplifa ljósið sem við búum yfir. Við ræktum þær fyrst og fremst í gegnum hugleiðslu. Fimmta orkustöðin gefur okkur hæfileikann til að tjá æðri sannleika og hlusta í samkennd. Sjötta orkustöðin er líka sjötta skilningarvitið. Innsæið og hæfileikinn til að treysta okkar innri leiðsögn og visku. Sjöunda orkustöðin er svið sameiningar og tærleika.
 
Við búum yfir hæfileika til að leiðrétta og finna aftur jafnvægi. Ef við hlúum vel að garðinum innra með okkur þá verður lífið miklu ríkara, blómin ná að blómstra og ávextirnir verða sætari. Lífið öðlast dýpri tilgang og verður meira þess virði að lifa því.

 

Guðrún Darshan jógakennari, markþjálfi og hómópati

Andartak jóga- og heilsustöð

[e-mail]

 

Töfraheimur líkamans og hjartans

Gleðilegt sumar! Það er svo skemmtilegt að sjá fuglana fylla himininn og heyra aftur líf í móanum. Ég er búin að njóta þeirra forréttinda að vera í jógaferð í sveitinni eftir páska. Það er ákaflega upplyftandi og endurnærandi að vera í samfélagi með öðrum sem eru líka að næra andann og finna fyrir lífinu í hjartanu.

Við lifum flesta daga í samfélagi þar sem allt gengur út á að hugsa og skipuleggja og komast niður listann af verkefnum. Þetta getur orðið til þess að við fjarlægjumst líkamann og gleymum hvernig það er að finna og hvíla í núinu.
 
Eftir góðan jógatíma eða nærandi stund í náttúrunni þá erum við vel tengd líkamanum og munum hvernig það er að njóta andartaksins. Það má segja að þetta sé eins og að fara á milli tveggja heima. Í þeim heimi sem samfélagið kallar okkur inn í, eigum við það til að gleyma því hvað skiptir okkur máli í lífinu. Þetta er heimur hugtaka og hugsana. Dvölin þar er oft hvorki nærandi né gefandi. En við komum heilmiklu í verk.
 
Þegar við náum að hvíla í andartakinu og njóta þá byrjum við að tengja við líkamann og hlusta á hvað er að gerast innra með okkur. Við hlustum betur á hvað það er sem við þurfum og eigum líka oft kærleiksríkari samskipti við okkar nánustu.
 
Ég finn það hjá mér að ef ég vil gefa því meira rými að njóta og vera þá þarf ég að velja það meðvitað því samfélagið hvetur mig ekki til þess. Ég þarf að gefa mér tíma til að standa upp frá því sem ég er að gera og hlusta eftir því hvað ég þarf.
 
Heimur líkamans og andartaksins kennir mér að hlusta á innsæið og njóta leiðsagnar kennarans innra með mér. Hann kennir mér að skapa og sleppa takinu á fullkomnunarpúkanum. Að sleppa takinu á spennu sem ég held í í líkamanum og í huganum. Líkaminn er svo ótrúlega spennandi staður að hvíla í. Hann býr yfir svo mörgum leyndardómum og ævintýralegum ókönnuðum löndum. 

Ég býð þér að koma og kanna þinn ævintýraheim. Að njóta og finna það sem líkaminn þinn vill segja þér. Nú eru að byrja ný námskeið hjá okkur í Andataki. Allir velkomnir!

Guðrún Darshan jógakennari, markþjálfi og hómópati
Andartak jóga- og heilsustöð

[e-mail]

 

Santosha - að gera sér lífið að góðu

Í jóga erum við með hugtakið Santosha - sem þýðir ánægja, að gera sér hlutina að góðu.

Iðkun Santosha snýst um að rækta með sér þakklæti og að læra að meta það sem er.

• Að horfa innan við girðinguna en ekki yfir hana. Að taka eftir hvað gerist innra með mér frekar en að vera upptekin af umhverfinu og viðbrögðum annarra.
• Að draga úr þeirri venju að sækja í þægindi og það sem mér líkar vel og að forðast það sem mér finnst óþægilegt eða það sem mér líkar illa.
• Að gefa ekki öðrum vald yfir eigin tilfinningalífi.
• Að rækta með mér þakklæti.
• Að næra friðsæla miðju – til dæmis í gegnum hugleiðslu.

Það að velja sátt og hamingju framyfir sveiflurnar þýðir samt ekki að við afneitum því hvernig okkur líður. Það er líka miklvægt að gefa tilfinningunum rými hvernig sem þær birtast. Til að halda í friðsældina gætum við þurft að stækka rýmið innra með okkur. Og hafa þannig pláss fyrir að líða ekki vel og vera samt sátt. Að hafa pláss fyrir erfiðu tilfinningarnar og jafnvel þakka fyrir þær og það sem þær eru að kenna okkur.

Ég hef sett mér þetta verkefni yfir páskana. Að skoða hvernig ég get búið til rými fyrir meira "Santosha" og notið allra litlu og stóru hlutanna sem lífið færir mér, hvernig sem þeir birtast. Ég býð þér að taka þátt í þessari áskorun með mér. Það væri gaman að heyra frá þér hvernig gengur.

Gleðilega páska!

 

Guðrún Darshan - jógakennari, hómópati og markþjálfi

Andartak - jóga- og heilsustöð

[e-mail]